12.8.13

¿Cómo fueron las cosas, después de aquello?


「são suicidas, falam
de amor, da eternidade e
oferecem incondicionalmente,
eles matam-nas de imediato, e ficam
a rondar-lhes os cadáveres
até que ressuscitem, infinitamente
menos capazes de identidade


mergulham, à proa do
beijo, o corpo deles
a mutilar o delas como
um animal aflito, elas
estreitas na cama, apenas
um punhado de víveres, o
sangue a iluminar os
lençóis e as mãos escavadas
no peito, elas malignas,
cheias de graça


expelem os filhos
como fumo em que
sufocan, condenadas
pelas cozeduras do seu próprio
forno, ventre impositivo, e
se é menina amarguram, subitamente
aumentadas, mais
indefensas ainda」



「son suicidas, hablan
de amor, de la eternidad y
se dan incondicionalmente,
ellos las matan de inmediato, y se quedan
rondando los cadáveres
hasta que resucitan, infinitamente
menos capaces de identidad


se sumergen, a proa del
beso, el cuerpo de ellos
mutilando el de ellas como
un animal triste, ellas
estrechas en la cama, apenas
un puñado de víveres, la
sangre iluminando las
sábanas y las manos enterradas
en el pecho, ellas malignas,
llenas de gracia


expelen los hijos
como humo en el que
se asfixian, condenadas
por la cocción de su propio
horno, vientre impositivo, y
si es niña se amargan, súbitamente
aumentadas, más
indefensas aún」

* The Girl In The Abstract Bed. Vance Boujairly, Tobias Schneebaum, 1954.
* a cubrição das filhas (fragmento), valter hugo mãe, 2001. [trad. Andrés Navarro].

No hay comentarios:

Publicar un comentario